Het OATK 2019: chaos en gezelligheid
Marieke van Egeraat
In het weekend van 13 en 14 april was het weer zover: de Open Akris Tafeltennis Kampioenschappen stonden op het programma. Expres noem ik het hele weekend, want wat is dit toernooi zonder haar legendarische stapavond op de avond voor het toernooi. Ook dit jaar reisde een grote groep deelnemers al op de zaterdag naar Nijmegen om tot in de late uurtjes door te dansen in het gezellige centrum van Nijmegen.
Dat begon in ons sponsorcafé, We Gaan Beginnen. Het bier vloeide al rijkelijk, de eerste nieuwe contacten werden gelegd en rond een uur of 1 vertrokken we met zo’n dertig man richting het centrum. Daar is het altijd afwachten waar we belanden, want zie maar met zo’n grote groep ergens binnen te komen. Gelukkig is er altijd nog het totaal uitgestorven Malle Babbe, waar we voor het tweede jaar op rij dus maar naar binnen gingen. Verder valt er niet veel te klagen over deze kroeg: ze draaien meezingers en ze verkopen alcohol. Zo veeleisend zijn we immers niet. Die twee voorwaarden bleken ook deze nacht garant te staan voor een leuk feestje. Verschillende momenten verdienen daarbij nog enige aandacht, zoals het wegsneaken van twee Akrissers naar de voorkant van Malle Babbe om daar hopelijk niet gespot te worden. Dat is helaas mislukt. En ook de nachtelijke avonturen van een jongen van Thibats mogen niet onbesproken blijven. De jongen in kwestie zou netjes bij Mariska blijven slapen, maar vond het rond een uur of 5 nog steeds niet genoeg. Ervan overtuigd dat Thomtom de plek was waar hij nog een meisje kon regelen (think again…), zette hij zijn tocht in zijn eentje voort. Gewaarschuwd dat hij niet meer bij Mariska naar binnen zou kunnen, ging hij toch op pad. Wonder boven wonder kwam hij later Robin nog tegen en kon bij hem op de bank neerploffen. Een goede nachtrust zal dat niet opgeleverd hebben, wat de volgende dag ook wel te merken was.
De volgende ochtend vroeg stond de commissie, aangevuld met twee vrijwilligers (of nja, eentje eigenlijk, de ander had haar slaap hard nodig!) al weer klaar om mensen te ontvangen. Het verschil tussen de brakke stappers en de fris en fruitige andere deelnemers was aanzienlijk, met name in de aankomsttijd. Gelukkig was uiteindelijk iedereen binnen en kon er gespeeld worden. In de ochtend ging dat verbazingwekkend vlekkeloos: de poules gingen lekker van start en er werd goed doorgespeeld. Of althans, zo leek het… Pas tegen de middag, toen de dubbels moesten beginnen, werd duidelijk dat het allemaal toch wel wat langer duurde. Toen vervolgens in de dubbelpoules ook nog eens de eerste twee teams doorgingen (en niet zoals gewoonlijk alleen het eerste), bleek de tijdsplanning niet meer haalbaar. Voor de commissie betekende dat ongeveer twee uur aan complete chaos en stress, maar zo rond een uur of 4 bleek de schade te overzien, was de vervolgronde van de enkel weer onderweg en waren de meeste deelnemers weer lekker aan het spelen. Rond een uur of 6 konden we de winnaars bekend maken. In Open I bleek de vereniging Red Stars uit Venray de overduidelijke winnaar: zowel de nummer 1 (Tom Thijssen) als de nummer 2 (Sem van Gameren) kwamen van deze vereniging. Gelukkig waren er in de andere klassen nog vele andere winnaars. Opvallend overigens dat Akris er zelf bekaaid van afkwam: niemand wist een prijs binnen te slepen. Volgend jaar iets minder hard stappen misschien?
Na het toernooi begaf een grote groep zich wederom naar het sponsorcafé. Daar werd een smakelijke maaltijd geserveerd. Nog even werd er nagekletst om vervolgens moe naar huis af te reizen en gesloopt op bed neer te vallen. Ik in ieder geval wel.